In een stille periode eind 2007 ging een oude wens van Joop Teggelove in vervulling en liep hij de Pelgrimstocht van het Franse bedevaartsoord Lourdes naar het Spaanse Santiago de Compostella, via een meer dan duizend jaar oude route.

Het werd een tocht waar alles in zat: kou, sneeuw, regen, wind, maar ook heel veel nadenk- en zonnige momenten, buiten en binnenin hem. En in de winter van 2008 liep Joop de Portugese 'Camino' (Spaans voor 'voettocht') van Lissabon naar Santiago de Compostella.

Graag wil Joop al zijn belevenissen delen met iedereen die daar interesse in heeft. Het is een verhaal gecombineerd met talloze foto’s, dat plaats zal vinden op zondag 14 februari 2010, van 14.00 – 16.30 uur, in de bovenzaal van de H. Lucaskerk, aan de Hoogstraat 26a bij de Sluis naar de Vlaardingse Vaart. De entree is gratis.

Als je op deze zondagmiddag naar de Lucaskerk komt, ben je verzekerd van een boeiende en nuttige lezing, ook wanneer je zelf niet van plan bent om deze tocht ooit te gaan lopen.

Over zijn voettochten zegt Joop onder meer het volgende:

"Toen ik terugkwam van mijn 1e pelgrimstocht naar Santiago de Compostella, wist ik niet zo goed hoe ik woorden kon geven aan mijn ervaringen van deze tocht. Ik had eerst zoiets van: “Het zit er op…." of: "Het is volbracht….” , maar beter, véél beter geef ik weer wat de Camino met me deed, met de woorden…….”Het heeft mij bij mijn diepste kern gebracht en het bracht mij wat ik hoopte dat het mij zou brengen”.

Alles ben ik onderweg tegengekomen: vreugde, blijdschap, vrijheid, moed, mijn meegenomen intenties naar personen en levenssituatie, maar vooral mezelf, mijn angsten, mijn verdriet, mijn nog onvoldoende verwerkte stukken. En in die uitgestrekte machtige natuur, waar in die periode van het jaar (november-december) bijna geen pelgrims zijn, had ik er de hele dag de tijd voor.

“The Work” en Reiki waren “mijn reisgenoten” en ik was en ben zo blij, dat juist zij ooit op mijn pad kwamen en mij steeds helpen, vooral als het echt zwaar voor mij wordt. En ik heb onder de moeilijkste omstandigheden vaak aan uitspraken van Byron Katie gedacht en kunnen zien waarom dingen gebeuren, waarom het op mijn pad komt. Het mocht er allemaal zijn.

Ik heb wanneer zich dat aandiende, het uitgehuild van dankbaarheid. Ja, nu ik het benoem, weet ik hoe vaak ik onderweg overmand werd door dankbaarheid……, dat ik dit mag doen, dat ik dit mag beleven en doorleven.

In Nederland had ik als voorbereiding het Pieterspad en een gedeelte van het Zuiderzeepad gelopen. Maar dan liep ik 2, soms 3 dagen en dan weer 2, 3 of 4 weken niet. En voor aanvang van de Camino heb ik vaak gedacht, kan ik dit wel, tegen de duizend kilometer lopen en ook nog mijn eigen proces ontmoeten, aanschouwen en doorworstelen?

Onderweg heb ik vaak mijn ogen naar de hemel gericht en via het Universum iedereen bedankt voor de energie en aanwezigheid. Ik heb nooit eerder zo sterk ervaren wat dat uitmaakt. Soms had ik het gevoel alsof ik als het ware gedragen werd. Ik heb werkelijk een aantal keren omgekeken of er toch niet stiekem iemand achter mij liep en mij omhoog of voorwaarts duwde. Op die momenten was ik mij heel erg bewust van de stille kracht, die uitgaat van allen, die in gedachten bij mij waren, mij Reiki gestuurd hebben en liefdevolle, opbeurende sms-jes."