In deze voordracht gaan we op zoek naar het wezenlijke van ons leven en wat we daarover van elkaar kunnen leren. Wie ben ik? Waar kom ik vandaan? Waar ga ik naar toe? Waar maak ik als mens onderdeel van uit? In het zoeken van antwoorden op deze vragen staan we stil bij het grootse scheppingsperspectief van de mensheid en het huidige moment waarop we van groepsbewustzijn naar zelfbewustzijn komen, van een aarde die we op de pijnbank leggen naar een aarde die we zelf zijn. Als zelfbewust geworden mensen gaan we het smalle pad dat het ego bewandelt tussen macht en lust op weg naar de liefde. Om daarover te leren zoeken we raadgevers, in eerste instantie in boeken, religie, films, tv, de sociale media... Maar vinden we op dat toneel wel het wezenlijke waar het ons om te doen is? En als iemand tot een wezenlijk inzicht is gekomen, is dat wel in beelden en gesprekken over te dragen? Of gebeurt dat langs een geheel andere weg?

Kees Zoeteman schreef verschillende boeken over de bewustzijnsontwikkeling van de mens in het wijdere perspectief van ons omgaan met het milieu en de aarde, zoals Gaiasofie (Ankh Hermes 1989) en Gaialogica (Christofoor, 2009). Na zijn loopbaan bij het Rijk, laatst als plaatsvervangend directeur generaal Milieu bij het voormalige ministerie van VROM (1988-2001), werkt hij momenteel als bijzonder hoogleraar duurzaamheid bij de Universiteit Tilburg. De laatste jaren richt zijn werk zich op het duurzamer maken van gemeenten, duurzaamheid en leiderschap, en het belang om duurzaamheid te zien als een moderne vertaling van de eeuwen oude opdracht om het goddelijke in onszelf te bevrijden.