Steiner (1861-1925) studeerde natuurwetenschappen, mathematiek en filosofie in Wenen in een bloeiperiode van het toenmalige culturele en wetenschappelijke leven. Hij heeft zich uiteengezet met alle belangrijke denkers van zijn tijd, waarbij gaandeweg zijn ontwikkeling vooral bepaald werd door de kentheoretische werken van Kant, de Ik-filosofie van Fichte, de revolutionaire Nietzsche en de Kantiaan Eduard von Hartmann. Dit had o.a. als resultaat de nog altijd belangrijke filosofische publicaties als 'Wahrheit und Wissenschaft', 'Die Philosophie der Freiheit', waarin hij de basis heeft gelegd voor een wijsgerige doorbraak van het "Das Ding An Sich"-concept en in de onkenbaarheid van de werkelijkheid van Kant.

Nog tijdens zijn studie heeft hij zich ontwikkeld tot de belangrijkste deskundige van zijn tijd in de natuurwetenschappelijke werken van Goethe, hetgeen resulteerde in een uitnodiging om de 5 delen van de Goetheanistische theorieën over de mineralen, planten- en dierevolutie en de kleuren van inleidingen te voorzien en uit te geven. Hij heeft als eerste de kentheoretische basis gelegd voor het Goetheanisme in 'Grundlinien einer Erkenntnistheorie der Goetheschen Weltanschauung', waarvan de betekenis tot op heden niet heeft kunnen doordringen tot het gangbare natuurwetenschapplijke denken.

Steiner heeft jarenlang gewerkt aan het Goethe archief in Weimar en was tot aan de eeuwwisseling hoofdredacteur van 'Das Magazin für Kunst und Literatur' in Berlijn.

Toen was het aan de tijd om naast het gewone natuurwetenschappelijk wereld- en mensbeeld een andere benadering van de werkelijkheid te bieden in de antroposofische geesteswetenschap.

Wat is het verschil tussen beide?

Alle gangbare wetenschappen bewegen zich in een materialistisch kader, waarin men voortdurend op zoek is naar 'evidence-based knowledge'. Alle houdbare kennis moet berusten op fysiek kwantificeerbare grijpbaarheid, waarbij de kwaliteitsaspecten op een zijspoor worden gezet en worden afgedaan als subjectief en daarmee als onbruikbaar binnen het exacte denkmodel.

Rudolf Steiner is met Goethe en Novalis een ander model op het spoor gekomen, waarin de werkelijkheid naast het fysieke bestaan met zijn daarbij behorende bewustzijnskwaliteit verrijkt wordt met twee andere 'lagen', waarvan de bewustwording zich in de hun eigen categorieën moet voltrekken: de zielelaag en de geestlaag.

Voor Steiner is het een gegeven, dat de hele voor ons toegankelijke werkelijkheid zijn oorsprong heeft gevonden in de geest en dat alle materie te zien is als een verdichting van de geest. Als de materie 'leeft', dan kan je het leven bijvoorbeeld niet afleiden door de materie te bestuderen, maar dan is de oorsprong van het leven alleen maar te vinden in een andere laag dan de materie, met andere kwalificaties dan welke alleen binnen de materie gelden.

In zijn 'Wie erlangt man Erkenntnisse der Höheren Welten' en zijn 'Geheimwissenschaft' heeft Steiner de weg afgebakend, hoe door meditaties de toegang tot die 'Hogere Werelden' kan worden bereikt.

Steiners benadering heeft op tal van gebieden: onderwijs, geneeskunde, landbouw en veeteelt, bouwkunst, geschiedenis, theologie, maatschappijleer, vernieuwde kunstvormen verrijkende impulsen geschonken, die nog altijd in volle ontwikkeling zijn.

Cees van der Kroef, gepensioneerd psychiater, die gedurende vele jaren van zijn leven medewerking heeft verleend aan de ontwikkeling van de antroposofie. Na aanvankelijk in Amsterdam gevestigd te zijn, werd hij 10 jaar directeur van de Rudolf Steiner Kliniek in Den Haag, waar hij verder tot aan zijn pensioen vrijgevestigd werkzaam is geweest.

Hij heeft jarenlang een felle strijd gevoerd tegen de blinde farmacologische manipulatie door de industrie en de zgn. biologische psychiatrie. Hij leidt nog een studiegroep over de Apocalyps van Johannes.